Bij 4 decennia van ‘samen zijn’ mag je even stilstaan; toch? Een persoonlijk blog deze keer. Blog nr.100, sowiesoal speciaal.
Die carnavalsdinsdag 15-02-1983. Het leek eerst alleen maar het einde van mooie feestdagen. Het werd het begin van een leven samen. Een avontuur wat nog steeds voortduurt.
Mijn fitnesstrainster feliciteerde me met die mijlpaal en vroeg me “goh Ton, vertel eens, hoe was dat begin bij jullie? Was dat meteen ‘kedeng’, liefde op het eerste gezicht?”
“Uh, als ik eerlijk ben, nee. Het is vooral gegroeid. Onze vriendengroepen kwamen elkaar tegen die carnavalsavond en Gerrie en ik hadden een klik.” Daar is na carnaval iets moois uit gegroeid. Waarschijnlijk is dat bij veel langdurende relaties soortgelijk gegaan.
Een goede relatie ontstaat vanuit iets kleins en ‘bouw’ je continu aan. ‘In den beginne was er iets’ en het werd heel VEEL.
Veel van: ontdekken, waar we niet van wisten waar het naar toe zou gaan.
Veel van: samendoen, gedeelde interesses, en ook ruimte voor ieder apart.
Veel van: samen aanpakken, om aan iets te bouwen wat er nog niet is.
Veel van: overwinnen, wij zijn gevormd door onze tegenslagen en positieve insteek.
Veel van: investeren, vooral in tijd en moeite, in wat we belangrijk vonden; niet alleen voor onszelf.
Veel van: vanalles omdat er veel ‘ruimte’ is in ons leven.
En bij ons vooral veel van: heeeel had werken; voor later….. Want dat kregen we mee van onze ouders.
Het zal 2016 zijn geweest dat wij samen tot de conclusie kwamen dat ‘later’ al begonnen was.
In 2016 was de tijd rijp om mijn coachings- en trainingswerk meer ruimte te geven binnen mijn technische basisbedrijf. Het begin van Rootonde.
Toen ik de teksten schreef voor de website werd de eerste oneliner op de homepage: ‘Later is al begonnen’. Want door ‘het voor je uit te schuiven’ gebeurt er niks. Dan blijft het niet meer dan een wens.
En zo zijn wij meer gaan DOEN van wat op onze ‘lijst-voor-later’ stond.
‘Al doende leert men’ is wel op ons van toepassing. Wij komen beiden uit eenvoudige gezinnen waarvan de ouders zijn opgegroeid tijdens WOII. Het leven was eenvoudig maar prima. Met dank aan die ouders. Ze hebben heel erg hun best gedaan om voor ons het beter te laten zijn.
Ik schreef al eens over de uitspraak ‘Het leven is wat gebeurt als je plannen maakt’. Die past heel erg bij ons; dankjewel John Lennon voor je spreuk.
Mijn ‘practice what you preach’ lijkt soms veel op ‘preach what you practiced”.
Daarbij altijd in mijn achterhoofd houdend ‘de patiënt niet automatisch geneesheer’ wordt.
40 jaar samen betekent voor ons vooral 40 jaar van ‘gaan’ voor hetzelfde. De neuzen dezelfde kant in houden. Veel samen praten over wat ons bezig houdt. Bouwen aan datgene wat we willen bereiken.
Jaren van heel veel veerkracht door de tegenslagen die op ons pad kwamen. Jaren van altijd positief blijven. Van doorzettingsvermogen om steeds weer de juiste kant van de medaille bovenop te krijgen. Altijd SAMEN. Liefde groeide al die jaren met ons mee.
Of we dit jaar ook flink carnaval hebben gevierd? Nee, we hebben de rust van de Veluwe opgezocht. Daar waren we aan toe na de hectiek van afgelopen 2 jaar. En daarna mocht ik nog drie dagen de rust van een stil klooster opzoeken. Het leven van de Cisterciënzers (Trappisten) gaf me ruimte tot nadenken en vooruitzien.
Ik ben dankbaar dat ik uit die persoonlijke ervaringen kan putten voor mijn coachees en mentees zonder ‘de geneesheer’ te willen zijn. Dat mijn echtgenote Gerrie zo’n bijzondere bijdrage heeft geleverd aan mijn persoonlijke groei. En dat ze daar altijd volledig achter heeft gestaan.
Samen op naar de 50 nu, want (zoals de 3J’s zingen) “het beste moet nog komen …” Daar geloof in in. En wie weet hoeveel decennia nog volgen.
Dankbaar ook dat we gezond zijn doordat we preventie verkiezen boven curatie. Ontdekt hebben dat geneeskunde in NL echt alleen over genezen gaat.
En misschien wel daarom is bij mij al jaren geleden de droom ontstaan om anderen te helpen op de plek waar het niet helemaal lukt om ‘hun draai te vinden’.
Ik heb die coach of mentor regelmatig gemist in mijn leven. De omstandigheden waren anders, en men wist niet beter.
In dit huidige snelle tijdperk is de schaamte op ‘hulp vragen’ gelukkig een heel eind verdwenen. Mag de kracht van kwetsbaarheid en authenticiteit gezien worden. Is leiderschap geen functionele invulling meer en wordt persoonlijke ontwikkeling gezien als vanzelfsprekend.
Dankbaar dat ik daar middels onze ervaring en mijn bedrijf Rootonde aan mee mag bouwen. Want bouwen blijft blijkbaar de rode draad in mijn leven.
Bouwen door goed vooronderzoek en een ontwerp.
Bouwen door te starten met een goed fundament.
Bouwen door het gestaag te laten groeien.
Bouwen met oog voor details.
Bouwen met een tijdlijn in gedachte in temporiseringen waar nodig.
Bouwen met een eindresultaat voor ogen.
Bouwen met tevredenheid als norm.
Wij bouwen nog even verder. Naar 50, 60, 70... ? Wie zal het zeggen.
Als je wilt praten over jouw persoonlijk ‘bouw’ plan kom dan eens langs. Dan help ik je je draai te vinden.
We beginnen met koffie drinken (of thee of water als je wilt)
#rootondeweetdeweg #samenbouwen