Het begint een patroon te worden: elk jaar na de zomervakantie krijg ik de neiging om een blog te schrijven over ‘leven zoals vakantie’. Die langere zomervakantie geeft inspiratie voor mijn werk, mijn privéleven en juist ook voor de combinatie van die twee.
Begin dit jaar hebben wij ons huis verkocht
Als onderdeel van een 25-jaren plan. Ja, dat lees je goed! Wij hebben 2 jaar geleden een 25-jarenplan bedacht. Omdat we overtuigd zijn dat we hier dan nog gezond op deze aardbol vertoeven. Omdat we houden van lange termijnvisie. En omdat we nog zoveel in de planning hebben staan. Nog zoveel willen doen, meemaken, zien, ervaren! In onze visie moet je daar niet mee wachten tot ‘later’. Want ‘LATER IS AL BEGONNEN’….. 😉.
In augustus mochten wij weer 3 weken genieten van het mooie Noorse landschap. Maar vooral ook van de rust, ruimte, relaxedheid en leefstijl in Noorwegen. Wat wij telkens ervaren als we terugkomen uit ‘het noorden’ is dat het gejakker op de snelweg weer begint zodra we de Deens-Duitse grens zijn gepasseerd. De stress op de weg neemt daar blijkbaar toe. Dan verschijnen de eerste flitsende koplampen in de spiegels, gevolgd door middelvingers als we niet per direct aan de kant gaan voor de snelheidsduivels.
In het noorden heb je daar geen last van.
Daar rijd je soms tijdenlang achter je voorganger op dezelfde snelheid, die dan heel ruim onder de 100km/uur ligt. Gevolg; ieder komt keurig op de bestemming aan. Geen gehaast, geen gedoe onderweg. Even stoppen of inhouden om een ander voor te laten, om een fietser ruimte te geven. Om te wachten voor een paar schapen (of mooie uitzichten) en weer relaxt verder.
Je kunt je in NL al bijna niet meer voorstellen dat het zo ook kan. Ja, begin vorig jaar, toen de 100km/uur regel net was ingevoerd en Corona het land in zijn greep kreeg. Toen was het even rustig op de snelweg en gingen we (lees: velen maar niet iedereen) 100km/uur rijden op de cruise control. Eigenlijk wel prettig; we hadden ook geen files.
NL lijkt een enorm stressland geworden.
Korte lontjes. Ikke-ikke-ikke. Waar gaat dit heen? Wij hebben wel eens overwogen om te emigreren, maar dan zijn er factoren zoals een ernstig gehandicapte dochter en onze familie die ons hier houden. Hoe mooi zou het zijn als we een stukje ‘noorden’ naar NL gaan halen. Ik noem het ‘ONTHAASTEN’ (nee dat is niet hetzelfde als loslaten). Relax, lay-back. Doe je dingen goed en zorg voor de juiste balans tussen werk en privé. (dat is niet hetzelfde als ‘in evenwicht’) Noem het misschien liever ‘de juiste combinatie’ dan ‘balans’. Whatever; het gaat niet om de naam maar om de inhoud.
Onthaasten, meer tijd voor elkaar, meer echte aandacht, meer tijd voor privé omdat je werk ook binnen normale tijden gedaan kan worden. “Dat valt nog niet zo mee” hoor ik je al denken. Dat klopt, dat heb ik ook ervaren. Maar als je er niet aan begint dan gaat het ook niet gebeuren. Wachten tot een ander het voor je doet is geen keuze. Die ander is veel te druk met haast maken. Je zult er zelf mee aan de slag moeten als je het echt wilt. En dan is het opeens geen ‘moeten’ meer.
NL onthaasten.
Dat zou een mooie uitdaging zijn voor het volgende kabinet. Zij doen al heel lang over die formatie, zouden zij misschien al begonnen zijn? Dat zou een mooie verassing zijn. Ik wens je veel onthaasting voor het komende jaar. Het is een patroon geworden dus volgend jaar ben ik terug met een vervolg op dit blog. Een fijn, mooi en rustig jaar gewenst met een toffe zomervakantie 2022 als afsluiting. Ik weet nu al dat wij dan gaan onthaasten in IJsland. Ja, inderdaad: iets met lange termijnplan.
Je kunt ook nog even rustig terug naar deel 1 en deel 2 van dit patroon als je wilt.
#onthaasten #rootondeweetdeweg #persoonlijkleiderschap
info@rootonde.nl