images

22 dec 2022

Een maand na dato

De tijd vliegt ook als het even minder leuk is blijkbaar.
Een persoonlijk verhaal deze keer nu kerst nadert.

Ik schreef er begin 2020 ook een keer over met dezelfde afbeelding erbij. Hoe je er ook tegenaan kijkt, het leven gaat niet altijd op rolletjes. En toch: tevreden zijn met was is en dankbaar zijn voor wat was.

Ik schreef toen over Corona, over tegenslagen, over onze oudste dochter, over beperkingen, over wat het met ons deed. We konden toen nog niet bevroeden waar we vandaag de dag staan. De wereld lijkt behoorlijk verandert afgelopen 3 jaar.

‘Een maand na dato’
dat gaat ook over diezelfde dochter, want 22-11-22 is zij voorgoed ingeslapen, pas 31 jaar oud. Veel te jong maar, hoe vreemd dat ook klinkt, wel op het juiste moment. Haar moment. Ons Danique's gezondheid was al sinds begin vorig jaar instabiel.

Er is een einde gekomen aan wat een lange lijdensweg had kunnen worden en aan een leven wat al op heel jonge leeftijd werd gekeerd door een niet aangeboren hersenbeschadiging.

We hebben echt heel erg mooi afscheid kunnen nemen. Geheel op onze manier. Persoonlijk, met iedereen die wij er graag bij wilden hebben. Niet kerkelijk of in een crematoium, maar in een ruimte die paste.

Het is goed zo. Makkelijk is het zeker niet en dat hoeft ook niet. De energielek bij ons duurt nog voort. Ze zal “voor altijd in ons midden” zijn. En dat hebben we ook letterlijk op haar kist geschreven met onze handen in verf er omheen. Zo mooi!

En die eerste maand is dus omgevlogen. Ook als je geen plezier hebt gaat de tijd even snel. En dat is oke. We hebben zoveel steun ondervonden van anderen; dankjewel daarvoor!

Dit is het leven. Dit is ook de enige zekerheid die we hebben: het houdt een keer op. Meer zekerheden bestaan gewoon niet. Vaak zijn we zoek naar zekerheid, maar die bestaat gewoon niet. Net zomin als perfectie; die bestaat ook niet. We willen alles perfect hebben en we willen houvast. Helaas.

Maar in de combi van die twee zit een verborgen kernwaarde; TEVREDENHEID. Misschien zijn we dat afgelopen decennia een beetje verleert. Tevreden zijn.

Onze (voor)ouders konden heel tevreden zijn met veel minder dan de meesten van ons nu hebben. Ze waren misschien niet altijd even blij en het leven was toen (ook) niet makkelijk maar ze konden wel heel tevreden zijn.

Wij zijn ook tevreden met hoe het nu is. Hoe het ons gaat. Hoe de toekomst er uit ziet.

Wij hebben een paar jaar geleden al een soort van ’25-jaren-plan’voor onszelf gemaakt. Wat willen we nog doen, zien, ervaren, meemaken? Waar willen we wonen? Wat willen we blijven doen om gezond oud te worden? Wat hebben we daarvoor over? Wie willen we heel graag dat dat met ons meemaakt? Mooie overwegingen.

Het staat voor ons in de steigers (binnenkort ook letterlijk) en we zijn vast beraden om die jaren dat samen te gaan realiseren.

Er zal altijd een stip op onze horizon staan, we blijven plannen maken, we blijven genieten. En het zal ons niet altijd van een leien dakje blijven gaan.

Dat is precies waar het leven voor staat: je kiest jouw pad en ontdekt dat het anders gaat.

Inmiddels is er een ster in het heelal die met ons meereist. Die officieel vernoemd is naar ons Danique. Die er altijd zal zijn, ook als wij het moeilijk krijgen. En die ster zullen we volgen.

Een mooie associatie met kerstmis.

Ik wens je hele mooie overwegingen, fijne kerstdagen, een bijzonder 2023 en misschien wil je ook eens nadenken over zo’n 25-jaren plan.

Maak er iets moois van ..... 

#rootondeweetdeweg #persoonlijkleiderschap #tevreden