Ja, het lijkt een patroon geworden: elk jaar na de zomervakantie heb ik die neiging om een blog te schrijven over ‘leven zoals vakantie’. Vakantie als metafoor voor het leven.
Die langere zomervakantie geeft mij steeds weer gave inspiratie voor mijn werk, mijn privéleven en vooral ook voor de combinatie van die twee.
Onderdeel van het 25-jarenplan wat we samen thuis zo’n 3 jaar geleden bedachten was ‘minder werken en meer reizen’. Corona dacht daar iets anders over maar inmiddels hebben we de draad weer aardig opgepakt. IJsland stond deze zomer in de planning, en dat hebben we gedaan in combinatie met de Faeröer-eilanden. Echt gaaf! Samen volop genoten.
Op de foto bij dit artikel sta ik boven op Drangey Island.
Een klein eiland in een van de noordelijk fjorden van IJsland. Wat is daar bijzonder aan zul je misschien denken? Het feit dat ik hier warme kleren aan heb omdat het daarboven nat en koud is en in NL gelijktijdig zo ongeveer de mussen van het dak vallen? Ja, enigszins maar niet echt. Ik neem je mee.
Dit was zo’n berg waar je weinig van weet en toch graag naar toe wilt. Die binnen handbereik komt door een route die je gekozen hebt! Waarvan je iets hoort / leest, enthousiast wordt en doorpakt.
In dit geval dus dat het een van de plekjes is waar de Papegaaiduikers (Puffins) te vinden zijn tot ze eind augustus vertrekken naar Canada. En waar maar af en toe een bootje naar toe gaat. Je dus heel gericht keuzes moet maken om het mee te maken.
Soms is er een ook een beetje ‘toeval’ nodig om er te komen. Onze reisplanner had een overnachting gepland in Sauðárkrókur. Een klein dorpje waar je die Puffin-experience kon boeken bij een vader/zoon bedrijf; echte Ijslanders. En daar waren ze trots op.
Wij meteen mee toen we dat ontdekten
Instappen als een kans langskomt. Kiezen – doen – ervaren.
Het begon met een onstuimige boottocht. Zo’n kleine kajuitboot die, tegen de stroming in, de brede fjord (oceaan) op vaart. In het begin verbaasde ik me nog over de stevige vering onder de stoelen maar dat duurde niet lang. Die hadden we echt wel nodig. Elke golf was een forse klap tegen de boot, zo fors had ik nog nooit meegemaakt. Na een kwartiertje vroeg ik me zelfs of die boot niet zou breken. Maar de schipper straalde rust en ervaring uit; dat gaf vertrouwen. Na ruim 3 kwartier waren we op Drangey.
Daar was een klein aanlegsteigertje. En vervolgens begon direct een klim. Gladde ondergrond, her en der een balkje als trede, een touw langs de wand om aan vast te houden.
De gids straalde vertrouwen uit: “Ik ben hier al heel vaak geweest. Ga rustig op je eigen tempo omhoog. Doe voorzichtig. Je ziet het vanzelf als er na ongeveer 15 minuten ruimte komt op een plateau. Daar wachten we op elkaar en vertel ik verder”. Oké, dan dus nu meteen aan die hike beginnen. Wij zijn redelijk ervaren wandelaars / hikers, dus dat mag geen probleem zijn. Maar je ziet om je heen mensen die (al is het maar in kleding/schoeisel) niet echt goed voorbereid lijken te zijn; iedere doet het dus op zijn / haar manier.
Een lang verhaal kort
De hike eindigde boven op het eiland. Wat een gaaf uitzicht! Dat had ik niet kunnen voorzien. En wat gaaf op naar beneden te kijken, welk pad we hadden afgelegd. Het viel eigenlijk wel mee. En Puffins te over, echt heel veel. Zo recht voor je neus. En daar kwamen de bijzondere verhalen bij van de gids. Over het verleden en het heden van dit gebied. Over de leefwijze van de Puffins en van de paar bewoners (outlaws) die daar eerder hadden geleefd.
Echt een bijzondere ervaring. Gewoon door te willen, te kiezen en te DOEN.
Een leven zoals vakantie, heerlijk toch!
Herken je de metafoor met een coachtraject?
- de behoefte en de tijd die er rijp voor is
- durven kiezen om er voor te gaan nu de kans zich voor doet
- durven te beginnen zonder het exacte resultaat te kennen
- zoek de schipper / gids die jij vertrouwd en die je durft te volgen
- en GA dan in vertrouwen op pad
Ja, je moet er wel wat voor doen.
Maar jij wilde toch verandering?
Je wilt wel maar weet nog niet wat er gaat komen.
Hoe zou het zijn?
Dan is het tijd voor contact.
Er vertrekken regelmatig ‘boten’ en die zijn ook geschikt voor 1-op-1 tochten.
Durf te vertrouwen; ik weet en vind de weg met je.
En onderweg vertel ik heel veel over dit soort metaforen en mijn ervaringen.
Koffietijd?
#rootondeweetdeweg #persoonlijkleiderschap #veranderingzitindoen
info@rootonde.nl