Zekerheid, wat is dat eigenlijk?
Ik ben er mee opgegroeid: ZEKERHEID. En lang heb ik het met me meegenomen als een van mijn belangrijkste kernwaarden. Tot ik in mijn NLP-masteropleiding ontdekte dat het in mijn onbewuste waardenhiërarchie geen top 5 plek meer had. Dat dacht ik wel maar dat was niet zo!
♦
Verbaasd? Ja, meteen na de oefening was ik ‘zeker’ verbaasd. Maar hoe langer ik erover na dacht; hoe logischer het werd. Mijn 'onbewuste' wist het al wel maar mijn 'bewuste' hield het me nog voor.
Je bouwt rondom je waarden altijd overtuigingen op. Dingen waar jij in gelooft die - in een bepaalde fase van je leven - je denken en handelen sterk beïnvloeden. Waarbij je ook de verwachting hebt dat anderen dat ook vinden. Herken je dat?
Een vaste baan, een uitgebreid pakket aan verzekeringen, weinig risico’s nemen. Ze zaten nog steeds in mijn rugzak, iets van 'met de paplepel'. En eigenlijk wist ik onbewust al dat ik een fase verder was. Hoe raar dat werkt in ons brein……
♣
In mijn blog van 22-10-20 schreef ik er over: eigenlijk bestaat zekerheid niet! Zekerheid is een soort van houvast waar we naar verlangen maar wat er feitelijk niet is. Schijnbare zekerheid dus, die niet bestaat. We willen oud worden maar weten niet of we er morgen nog zijn. In mijn leven ben ik er al vaker ‘tegenaan’ gelopen: zekerheden die zomaar wegvallen. Die kennis en ervaring deel ik vaak met mijn coachees om hen te helpen hun uitdagingen anders aan te gaan.
♥
Het veel te jonge verlies van mijn vader, mijn hartinfarct, de ziekte i.c. handicap van mijn dochter, een ontslagronde, bedonderd worden, de hoofdprijs valt in de straat en dan geen lotje hebben. Ze kwamen allemaal langs in mijn leven. De enige ‘zekerheid’ die ik eruit kan filteren is dat je altijd zelf degene bent die er mee verder moet en dat je ook zelf degene bent die de keuzes daarin maakt. En als je dat kunt doen met diegenen om je heen die om je geven, waar je op kunt vertrouwen, dan komt het steeds weer goed!
♠
Heb ik dan geen fijn leven? Nou, zo zie ik dat niet! Ik heb het hartstikke goed zelfs. Ik voel me wel eens zo’n tuimelpoppetje dat steeds weer overeind komt na een dreun. En bedenk me daarbij dan ook dat ik zoveel moois meemaak, zoveel ruimte en vrijheid heb, zoveel kan permitteren wat mijn ouders niet konden, zoveel van de wereld mag zien, zoveel mooie mensen op mijn pad krijg. Dat ik eigenlijk niet zou weten wat zekerheid daar nog aan toe kan voegen. Misschien zou het dan juist saai worden om daarin te blijven hangen. Met het vaste vertrouwen dat het altijd weer goed komt met dat tuimelpoppetje 😊
♥
Zeg eens: wat is jouw zekerheid? Bestaat die nog?
Bel of mail naar info@rootonde.nl als je het wilt delen.