“Gelukkig zijn we altijd in verandering“
Ik hoor het hem nog zeggen.
Roy, een van mijn coachees vorig jaar.
Hij kwam bij mij binnen met de nodige vragen, uitdagingen.
Was bang om een burn-out te krijgen.
Man, halverwege de dertig, samenwonend, kinderen, mooi huis, dikke auto.
Met een goede functie, wil nog graag doorgroeien.
Vond eigenlijk dat hij niet zo best ‘uit de verf’ kwam.
Hij was thuis niet gezellig meer.
Vond zichzelf niet echt een goede papa,
Had te weinig tijd voor zijn vrienden.
Zijn vrouw mopperde vaak op hem.
Maar ja “hij kon er toch ook niks aan doen dat hij zoveel moest en altijd aan het werk was”
WEL DUS!!
Daar kon hij wel degelijk iets aan doen.
Maar hij wist niet hoe.
Hij belde me zelf; wilde graag gecoacht worden omdat hij bang was dat het fout zou gaan.
En had mijn nummer gekregen van zijn HR-manager.
Dat was net op tijd. Want Roy stond echt wel op ‘omvallen’.
Die eerste keer dat hij bij mij binnenkwam.
Ik zie het nog voor me.
Blik naar de grond gericht.
Klef handje.
Zenuwachtige trekjes.
Gaat onrustig zitten.
Koffie met suiker en melk.
Gelukkig vroeg hij nog niet of hij binnen mocht roken.
En als je hem nu ziet.
Toffe gast, betrouwbare leidinggevende, lieve vader en attente echtgenoot.
Terug naar toen.
Hij had echt een vreselijke hekel aan alle veranderingen die continu werden doorgevoerd in het bedrijf waar hij werkte.
Het moest allemaal bij het oude blijven.
Het vreemde was wel dat hij in een voortvarend technisch bedrijf werkte.
Ik zeg altijd: “ik ben niet degene waar je moet zijn als je ‘omgevallen bent’ maar wel degene die ervoor zorgt dat dat niet gebeurt als je op tijd komt."
En natuurlijk doe ik geen wonderen!
Ik weet over het algemeen snel de vinger op de zere plek te leggen zodat we de goede richting in kunnen gaan lopen.
Want daar schrot het vaak aan. Geen eigen richting. Meelopen.
De snelweg op die een ander bepaald heeft. Met een tempo wat niet past.
Misschien ken je zelf wel zo’n Roy? Of stukjes van wat hij doet of wie hij lijkt te zijn.
Inmiddels weten wij weer ‘de echte Roy’ is.
Denk je nu “Hoe dan?”
Ik heb geen gouden recept.
Ik doe niet voor iedereen hetzelfde.
Ik kan niet aan een knopje draaien waardoor ‘hij het weer doet’.
Ik kan geen garanties geven.
Ik heb wel een hoop kennis en ervaring op dit gebied. En een hele volle toolbox.
Die twee kan ik gecombineerd inzetten afhankelijk van de situatie en vraag.
Met een sterke wetenschappelijke onderbouwing.
En een grote portie gevoelswerk en inlevingsvermogen.
Niet voor niets had ik al in de tijd dat ik nog Hoofd Productie was het stickertje ‘mensen-mens’ van ‘mijn mensen’ gekregen.
Nee; daar loop ik niet zo mee te koop. Dat is niet mijn ding.
Mijn ding is dat ik er liever anderen mee help; en dat blijkbaar goed kan en doe.
Ja, zo kan hij wel Ton zegt mijn ‘interne stemmetje’ nu.
Terug naar Roy.
Terwijl hij nog bij mij in een traject liep kreeg hij de vraag of hij zijn leidinggevende op wilde volgen.
Dat is bijzonder; toch?
Die leidinggevende zou weggaan en had door laten schemeren dat ze Roy niet moesten vergeten.
Toen dat idee op de afdeling geopperd werd was de 1e reactie van HR “ja maar Roy…..”.
En de tweede was: met Roy gaan praten.
Zien dat hij verandert was.
Zien dat hij weer lekker meedraaide.
Horen dat ze collega’s daar blij mee waren.
Potentie en talent zien.
Aanvoelen dat daar een onverwachte kans lag.
Net zo goed als dat ze eerder het probleem had gezien. Ging ze de kans zien.
Roy zou wel eens kunnen passen. "nu je het zo zegt..."
Er is geen snelweg naar succes.
Het gaat om meebewegen.
Om de juiste afslagen zien en die ingaan.
Om flexibiliteit; je route aanpassen als het anders loopt dan verwacht.
Persoonlijk passend leiderschap noem ik het. Vandaar mijn PPL-training.
het gold voor Roy en voor zijn HR-manager.
Toen helder werd waarom Roy niet ‘lekker draaide’ kon ik met hem gaan werken aan herstel.
Een soort van persoonlijke revisie. Hij ging mijn myUpdate programma volgen en kwam er met veel meer levensplezier uit.
Waar hij eigenlijk een hekel had aan verandering sloot hij zijn laatste coachgesprek af met die mooie korte zin: “Gelukkig zijn we altijd in verandering“
Kijk, daar word ik nou blij van!
Mee mogen lopen met mensen die hun draai niet echt kunnen vinden, om samen de juiste afslag te ontdekken op de rootonde. Verder mogen lopen tot ze op het goede spoor zijn gekomen en ze dan met een gerust hart laten gaan.
En waar put jij het meeste werkplezier uit?
Of ben jij een soort van Roy?
Whatever; je mag altijd bellen of mailen.
Ook als je zegt dat je eigenlijk niet wilt veranderen…..