Gisteren had hij de slotdag van het eerste deel uit zijn persoonlijk kerntraject. Hij is onderweg naar zijn !K-2.0.
Joost; aardige vent, midden dertig, gedreven, hardwerkend en perfectionistisch. Hij werkt bij een mooi bedrijf, verstaat zijn vak en zit in een groeifase. Onlangs heeft hij een nieuwe woning gekocht. En Joost heeft een relatie waar hij zichtbaar blij mee is. Hij heeft, zo lijkt het, zijn zaakjes op orde.
Hij kwam begin dit jaar bij mij, via zijn werkgever, voor een kennismakingsgesprek. Of ik hem een tijdje als coach zou kunnen begeleiden? Want er waren toch wel ‘wat dingetjes’ die niet zo lekker liepen.
Op het eerste oog van die kleine dingen die we allemaal herkennen, die ‘wringen’ maar waar we niet met anderen over gaan praten. De dingen die we weleens aankaarten bij een collega, zijdelings bespreken met de HR-adviseur, maar waar we net niet het achterste van onze tong laten zien.
Voor de buitenwereld eigenlijk wel ‘normaal’ dus.
Op vraag waar Joost echt heel blij van zou worden kwamen er andere antwoorden dan je zou verwachten. De kaarten ging open, de tong kwam los en de tranen ook. Met alle goede bedoelingen was Joost in een situatie terecht gekomen waar hij eigenlijk helemaal niet wil zijn. Hij sliep slecht, piekerde veel, maakte zich zorgen over het werk van zijn partner, voelde zich in zijn werk ook niet meer helemaal op zijn gemak. Hij keek uit naar de oplevering van zijn nieuwe huis maar maakte zich tegelijk ook flink zorgen over de afbouw; dat wordt heel spannend, of iedereen zijn afspraken nakomt en of zij dan de planning wel redden...
Joost ging mee op pad.
We gingen samen ontdekken wat er aan de hand was. Hoe hij dit kon keren en de regie weer in eigen hand kon krijgen. Hoe zijn leven weer een stuk leuker zou worden. Na het eerste gesprek beseften we beiden dat hij een reis naar zijn kern nodig had. En die is hij ook gaan maken. In een groep mensen die allemaal met hun eigen issues worstelden; allemaal aan de slag met hun eigen doelen. Noem het maar een groep van ‘gevarieerde eensgezinden’.
Als trainers zorgen wij voor het goed begeleiden van het proces. Voor een sterke, verrassende en effectieve inhoud. Ballonnen worden doorgeprikt, nieuwe opgeblazen. Doelen worden gesteld, soms zijn deze na 1 dag al verandert. Ieder gaat op zijn of haar eigen manier terug naar de kern. Hard werken, geraakt durven worden en je issues aankijken.
En dan komt er verandering
Gisteren, 2 maanden na de start van zijn traject in die groep, vierden we de voorlopige slotdag. Met beloftes die er niet om liegen, met mensen die zichzelf weer (h)erkennen. En Joost, dat was nog steeds de analyticus die hij zo graag wil blijven, maar een die weer lol heeft in het leven. Die het allemaal wat lichter ziet. Die weer hele nachten doorslaapt. Die piekeren om kan zetten in functioneel nadenken. En die kan berusten in ‘dat het misschien net iets anders loopt’.
Mooie gast die Joost! En zo zijn er heel veel. Dankbaar dat wij hem preventief mochten begeleiden voordat het hem te zwaar werd. Mooi dat zijn werkgever erkend dat externe ondersteuning zo waardevol is, en budgettair ook slim. Geweldig dat hij zelf met zoveel plezier zijn volgende fase in gaat. We houden contact en over een half jaar is zijn terugkomdag waarin hij ons ongetwijfeld gaat vertellen hoe het verder is gegaan. Dat het hem gelukt is om het vast te houden: datgene wat hij graag wil: Joost-2.0.
Houdoe man!