images

25 jan 2025

geen coaches toegestaan

“Geen coaches toegestaan” Zo dat is tenminste duidelijk.
En nu?

Het was in Schotland tijdens onze motorvakantie 2 jaar geleden. Ik voelde me niet echt welkom.

“Hoezo kunnen zij nou zien dat ik….” zoiets schoot er door mijn hoofd.

Ben ik dan op en top verdediger van ‘coaching? Nou nee, ‘nu niet meer.
Al zo ongeveer sinds iedereen die een ander begeleidt, op wat voor manier dan ook, ‘coach’ wordt genoemd.

Ik krijg daar soms de kriebels van.

Moet nu denken aan Johan, manager bij een zorgcentrum. “Ik ben ook eens bij zo’n coach geweest. Vroeg constant hoe ik me voelde, wat het met me deed. Of ik wist waar het vandaan kwam. En dat soort soft gedoe”. Nee wij doen dat hier intern wel anders.

Misschien had hij wel een punt. Een punt wat ik kan volgen.

Vooropgesteld: coach is een vrij beroep. Met >100.000 inschrijvingen bij de KvK.
Minder dan 10% daarvan is lid van een beroepsvereniging; minder dan 5% is gecertificeerd. (Ja, ik wel)

“Een coach geeft geen inhoudelijke adviezen en vertelt je niet wat je moet doen, maar helpt je je eigen oplossingen te vinden” aldus beroepsvereniging NOBCO.

Werkt dat altijd? Nee! Ervaring leert dat de vraag van klanten steeds meer in de richting gaan van ‘ondersteunen, begeleiden en adviseren’. Noem het ‘mentoring’. Een behoefte uit Corona-tijd.

De klant behoort altijd centraal te staan; nooit de methode!! Daar zit mogelijk de clou.

Laten we stoppen met Jan en alleman ‘coach’ te noemen en zo ons basisvak te verbasteren.

Laten we ook het lef hebben uit te spreken wat we precies doen. Afgelopen 2 jaar ben ik daar prima aan gewend geraakt, mijn klanten ook. Die foto raakt me niet meer.

Jij had vast de grap van die foto al begrepen 😉

Ik roep op om het ‘de dingen bij de naam’ te noemen.
Zullen we nog wat van die bordjes bij laten maken?
Vertel eens: hoe zie jij dit? ⤵