images

09 apr 2019

Gelukkig ik ben niet normaal

“Eigenlijk is het vrij normaal dat je een afwijking hebt dus”

Dat was een uitspraak van een van mijn coachees recent. De aanleiding was zijn vraag waarom hij zijn persoonlijke uitdagingen en ongemakken beleefde als iets waar hij alleen last van had. En hij vroeg in dat gesprek hoe klein het percentage was van mensen die een coachtraject aangingen.

We hebben allemaal onze 'dingetjes'
Dat zijn feitelijk twee verschillende zaken. Er zijn inderdaad heel erg veel mensen die zo allemaal hun eigen uitdagingen of bijzonderheden hebben. Iedereen ervaart uitdagingen, ongemakken of wat dan ook op zijn of haar eigen persoonlijke manier. De vergelijking met een ideaal zelfbeeld is soms voldoende aanleiding tot klachten. Maar het aantal mensen dat daadwerkelijk tijdelijk ondersteuning zoekt in coaching is (nog) beperkt.

Je bent het waard
Zo vroeg een andere coachee me hoe hij op zijn werk aan zijn collega’s uit ging leggen dat hij naar mij toe ging. Hij hengelde eigenlijk naar een soort van goede smoes. Toen heb ik hem gezegd dat hij trots mocht zijn dat hij uitverkoren was om tijdelijk een persoonlijk coach aan zijn zijde te krijgen. Dat hij het waard was! Dat het in de sport volstrekt normaal is, sterker nog daar mag je uitleggen waarom je geen coach hebt als dat zo is, maar dat dit in het bedrijfsleven (nog) niet gebruikelijk is. Het getuigt van kracht als je aan de slag gaat met een coach.

Kijk naar wat er al is
Soms kijk je naar uitdagingen, afwijkingen maar heel vaak ook wordt er gekeken naar je sterktes, krachten, talenten en hoe je deze nóg beter kan benutten. Het is eigenlijk vreemd hoe we naar de coachwereld kijken. Als je kijkt naar de VS, vaak toch de voorloper op allerlei gebieden waar wij, en de rest van Europa jaren later volgzaam zijn, daar is het inmiddels ‘normaal’ dat je een coach hebt. Hoe normaal ben jij?