Angst is een slechte raadgever
In sommige coachgesprekken komen we plotseling uit op ‘angst’. Angst die er langzaam in is geslopen en een belangrijke plek heeft gekregen in het maken van keuzes. Heb jij daar ook weleens wel eens last van?
Ik weet nog dat ik pas de overstap had gemaakt naar een ander bedrijf en daar bijna dagelijks geconfronteerd werd met de opmerking: “nee, dat ga ik niet doen want daar word ik straks op afgerekend”. Een dodelijke insteek als je samen iets wilt presteren.
Dat vond ik verrassend. Bang zijn voor een slechte afloop omdat er represailles kunnen volgen? Binnen een bedrijf waar je vooral moet samenwerken? Hoe staat het dan met jullie ‘veiligheid’?
Vertrouwen is de hoogste vorm van motivatie
Als je mensen wilt motiveren en stimuleren dan is gebrek aan vertrouwen een factor die ervoor zorgt dat het resultaat gedoemd is te mislukken. Met de kreet: “afrekenen doen we voortaan alleen aan de kassa van de supermarkt; niet hier in onze projecten” ben ik op pad gegaan. Als leidinggevende behoor je niet alleen vertrouwen te geven maar behoor je ook ‘voor je mensen te staan’. En dat bedoel ik zowel letterlijk als figuurlijk. Daar zit een hele grote kern van je natuurlijk leiderschap. Wees de leider die anderen graag in jou zien, maak afspraken en kom ze na, sta pal voor jouw team ook als het moeilijk wordt. Teamleden kunnen meer dan ze denken (en doen dat ook) als ze weten dat er rugdekking is, dat er een leidinggevende is die de verantwoording neemt als het anders loopt dan gepland.
Hoe Toine (*) opbloeide; vertrouwen en loslaten.
Het zal rond 2008 geweest zijn dat Toine, een van mijn projectleiders, binnenliep en vroeg of hij even iets mocht vertellen. “Ja, natuurlijk joh, ga zitten dan doen we er ook meteen een bakkie koffie bij” . “Nee, heb ik nu geen tijd voor, ik moet zo weg, ik wil alleen effe iets kwijt” zei hij. “Oké vertel”. “Nou uuh, weet je Ton, voordat jij hier was, toen ging er wel eens wat fout in mijn projecten. Ik ging dan naar jouw voorganger, kreeg een flink veeg uit de pan, werd de grond ingestampt, zakte nog verder in de stront, ging naar huis en wist geen oplossing. Ik ging slecht slapen en het ging van kwaad tot erger”.
“En dat is veranderd. Sinds jij er bent gebeurd dat niet meer. Ik maak nog steeds fouten, maar ik kan ze jou gewoon vertellen. Ik krijg dan ook wel een duidelijk standpunt te horen maar vervolgens ga je naast me staan en gaan we samen een oplossing bedenken. Je helpt me aan een goed vervolg en vaak is mijn probleem dan vrij snel uit de wereld. Vervolgens laat je me weer los”.
En ik snapte het nog niet
Hoe ‘naïef’ ik toen nog was: ik zat te wachten op wat hij ‘echt’ kwam vertellen. Vervolgens zei hij: “Nou ja dat dus! Dat wilde ik effe kwijt. Ik sta niet meer alleen. Maar ik moet nu weg. Houdoe!” Vervolgens ging ik koffie halen en zat me af te vragen wat hij nou eigenlijk kwam doen. Het kwartje viel gewoon niet.
’s Avonds had ik het er met mijn vrouw over. Ik vertelde dat Toine iets had verteld waar ik me nog van af vroeg waar het precies over ging. Waarop zij zei: “Snap je dan niet dat wat jij NORMAAL vindt voor hem dus blijkbaar bijzonder is? Jij staat voor jouw team, voor jouw mensen en dat geeft hen vertrouwen. Daar doe jij het toch voor?”
Uuh ja, toen viel het kwartje pas. Dat ik het dus volstrekt normaal vind dat leiderschap betekent dat jij de verantwoording neemt voor je team in goede en slechte tijden was blijkbaar geen ‘standaard’. Bij mij hoeven ze geen angst te hebben want ze weten gewoon waar we samen voor staan. En zolang we geen andere afspraken maken dan gelden de huidige. Dat is een basis om op te kunnen werken. VERTROUWEN. Dat staat in mijn top 3 van kernwaarden.
Natuurlijk en dienend leiderschap. Ik kan er echt uren over vertellen.
En hoe zit het met jouw leiderschap? Of met jouw leider? Een keer koffie over drinken?
info@rootonde.nl
#hetkanookanders #rootondeweetdeweg #vertrouwen #motivatie
(*) Toine is niet zijn werkelijke naam; die heb ik om privacyredenen aangepast.