Herken jij dat ook?
Zo’n dag waarop heel veel mooie dingen bij elkaar komen; waar je dan weer enorm veel energie van krijgt.
Dan ‘s-avonds moe maar voldaan thuiskomt, samen eet, en nog lekker wat uurtjes nageniet!
Gisteren was zo’n dag.
Een hartstikke leuke groep mensen kwam bij elkaar, met allemaal dezelfde interesse: Berner Sennenhonden.
In dit geval vanwege een reünie van 2 puppy-nesten bij de fokker.
Het was mooi weer, de locatie was super, een leuk programma, prima georganiseerd, en ook aan de inwendige mens en hond was gedacht.
Geen rangen of standen; de liefde voor dit ras bracht ons bij elkaar.
Nu zal je misschien bedenken “wat heeft dat dan met ZZP-er of TTW-er zijn te maken”? Dat komt zo meteen.
Het bijzondere van de bijeenkomst was dat niemand elkaar kende; alleen de fokker kende alle aanwezigen.
En toch: er was snel een soort van natuurlijke klik tussen de mensen.
De klik die we ook in ons werk vaak zoeken; die het makkelijker maakt om met elkaar om te gaan. Die een soort van vanzelfsprekendheid bij ons oproept.
De klik die er ook voor zorgt dat we bereid zijn net een stapje meer te zetten.
Iets meer van onszelf te laten zien; iets meer te doen dan wanneer er “afstand” is.
De klik die een project beter en soepeler laat slagen.
Nu is liefde meestal niet hetgeen we in ons werk bij anderen gaan zoeken. Of toch? Liefde voor ons werk? Voor het eindresultaat? Voor de voldoening?
Het werkt zoveel fijner als je elkaar “snapt” en aan hetzelfde doel werkt. Met de neuzen dezelfde kant op.
Jammer genoeg lopen daarbij wel eens de belangen zodanig uiteen dat het doel uit beeld verdwijnt…… Voor mij de uitdaging om daar dan mee aan de slag te gaan.
Ook in veel verbetertrajecten gaat het helaas zo. Maar echte verbetering ontstaat pas als techniek en gedrag bij elkaar komen.
Dat is mijn overtuiging; het ene kan niet zonder het andere. Ook wel blog waard bedenk ik me nu.
We kregen het gisteren natuurlijk ook regelmatig over ons werk. “Waar wonen jullie? Hebben jullie kinderen………………. En wat doe je zoal?” Je kent dat wel.
Ik kan daar uren over vertellen. En ik raak daarbij eigenlijk ook altijd wel de link naar onze honden.
De overeenkomst tussen het omgaan met honden en mensen. Het klinkt heel oneerbiedig maar je zult versteld staan van de overeenkomsten!
En als ik dan vertel dat ik als zelfstandige actief ben dan komt bijna als vanzelf die vraag “dus als ik het goed begrijp dan ben jij een ZZP-er?”.
Nou heb ik helemaal niks met die term ZZP-er. Dat is zo ongeveer de meest “waarde-loze” term die ooit bedacht is voor mensen die elke dag hard aan het werk zijn om als zelfstandige hun boterham te verdienen.
Waarschijnlijk bedacht ergens op de vrijdagmiddag bij de belastingdienst of op een ministerie. Voor een groep waarvan blijkbaar het belangrijkste kenmerk was dat ze “zonder personeel” werkten. Alsof dat belangrijk is!
Onder de bedenkers zullen zeker geen NLP-ers zijn geweest. Want die weten dat een ontkenning niet vast te houden is in ons brein.
Ik schrijf bewust “waarde-loze” met dat streepje er tussen. Want dat is precies waar het eigenlijk om draait: het toevoegen van “waarde” aan een project of proces.
In mijn vak van coaching/training/projectmanagement in de bouw&techniekwereld is waarde toevoegen en het hebben en uitdragen van waarden een basis-issue.
De inhoudelijk functionele toegevoegde waarde voor je klant, maar ook de eigen toegevoegde waarde aan je motivatie.
Mijn werk bestaat altijd uit het tijdelijk toevoegen van waarde. Als ik mijn werk goed doe dan kan de klant na verloop van kortere of langere tijd weer zonder mij verder.
Het leveren van Tijdelijk Toegevoegde Waarde is dus eigenlijk mijn product geworden; en dus noem ik me liever een TTW-er!