Als ik sommige publicaties mag geloven dat zou je bijna gaan denken dat ‘softskills’ een vervelend woord is in het kader van leiderschap. Maar niks is natuurlijk minder waar!!
Softskills zijn juist jouw ‘HARDE’ kern, jouw basis, wie je van binnen bent, wat belangrijk voor jou is om jezelf te kunnen zijn. Dus laat je zeker niet wijsmaken dat softskills iets voor ‘softies’ is. Dat wordt wellicht gezegd door degenen die zelf bang zijn voor hun softskills. Bang om niet te voldoen aan het beeld van een ander, aan het ‘perfecte plaatje’, aan het beeld van de media.
Waarom zou je bang zijn om jezelf te zijn?
Dat recht heb je bij je geboorte al meegekregen. Toch? Systemisch gezien in ieder geval voor de volle 100%.
In modern leiderschap gaat het juist niet meer zo zeer om wat je presteert, hoeveel scores je al op je lijstje hebt, hoeveel negatieve stress je aankunt of hoeveel mensen je ‘onder’ je hebt en hoe snel je de carrière ladder beklimt. Het gaat gelukkig steeds meer uit van persoonlijk leiderschap. Of zoals ik het nog liever noem in een van mijn trainingen: Persoonlijk Passend Leiderschap.
Leiderschap gaat er om wat je betekent voor anderen, wie jou volgt, of je leiderschap wordt aangenomen. Wat jouw missie is, op welke manier je jouw team verder brengt om samen tot mooie resultaten te komen. Die je ook gezamenlijk viert. Oftewel WIE JIJ BENT.
Leiderschap is geen functie meer, het is wie jij bent.
Het gaat om jou ZIJN.
Klinkt dat voor jou te soft? Tip: lees dan hier niet verder.
Want ik ga geen verhaaltje vertellen vanuit de visie van ‘management’.
Ik heb in mijn activiteiten veel verschillende posities mogen bekleden. Daar tel ik zeker ook mijn vrijwilligers werk in mee. Maar nooit heb ik een bepaalde snelheid om ‘de ladder te bestijgen’ nagestreefd. Ik had geen carrièreplanning; wilde die ook niet. Heb die ook nooit gemist.
Ik ben opgegroeid met ‘tevreden zijn en toch naar verbetering streven’. Ik noemde mezelf in het verleden weleens een perfectionist, terwijl ik me al geruime tijd realiseer dat perfectie niet bestaat. Jij nog wel? Noem me 1 ding wat echt niet meer beter kan….
Ik geloof er (inmiddels) in dat de dingen op het juiste moment op je pad komen.
Je kunt heel hard aan een deur gaan staan trekken als die op slot is, maar dat is weinig zinnig. Kost een hoop energie, teleurstellingen en mogelijk een afgebroken deurknop. Soms moet je aan die deur voorbijgaan en later nog eens terugkomen en in de tussentijd heel vele nuttige en leerzame dingen doen.
Als je een LEIDER wilt worden die echt van betekenis is dan mag je als eerste met jezelf aan de slag.
Groei zit in persoonlijke ontwikkeling waar je eerst jezelf en vervolgens anderen mee helpt. Als je geen leiding kunt geven aan je eigen leven doe het dan ook anderen niet aan.
Heb ik altijd zo gedacht? Nee.
Ik ben opgegroeid met niet-lullen-maar-werken. Wel door samen te werken. Bij voorkeur echt samenwerken (dus zonder spatie in dat woord). Iets moois neerzetten en plezier daaraan beleven. Ontwikkelen door te doen. Groeien door te leren. En met regelmaat mijn neus te stoten.
En daar stond ik plots voor de groep
Toen ik als dienstplichtige in het leger mocht (moest) koos ik voor ‘de-weg-van-het-beste-baantje’. Ik kreeg de kans om de officiersopleiding te doen. En vervolgens stond ik daar ’s middags voor het eerst op die grote appèlplaats in Ede bij de Palua. Iedereen in hetzelfde groene pakkie en met de mededeling “de Rooij! Die 24 zijn voor jou. Succes!”
Maar ik had blijkbaar het juiste peloton getroffen (zoals ik dat zag). Het moest zo zijn. Allemaal jongens met een technische achtergrond; LTS-MTS-HTS. Ik ben eerst gaan kijken naar wat ‘moest’ daarna naar wat ‘kon’. Al vrij snel ontdekte ik dat de slimme combi van die twee onderdelen in een weekplanning zorgde voor tevredenheid bij ranghogeren en vooral in ‘mijn team’.
Ik kreeg vaak terug “dat ze dat voor mij wel wilden doen” maar niet voor mijn beroepsluitenant. Begreep toen nog niet meteen waar dat aan lag maar in de gesprekken bleek wel dat ik ‘een van hen’ was. Om wie ik was, wat ik (voor hen) deed en hoe ik omging met anderen. Dat ging ook over mijn eigen actieve inbreng. Niet vies zijn voor het vuile werk, begrijpen hoe belangrijk sommige persoonlijke dingen waren. Blijkbaar spraken mijn kernwaarden hen ook aan.
Datzelfde kreeg ik nog heel vaak terug op volgende werkplekken.
Ze wilden volgen om wie ik was, hoe ik met anderen omging en er toch voor zorgde dat er prestaties werden geleverd. Hard werken combineren met plezier hebben.
Het heeft best lang geduurd voor ik zelf begon te begrijpen dat het niet om de ‘eindscore’ ging waar mensen op aanhaakten. Maar om het plezier onderweg, om de gemoedelijkheid, om de eerlijkheid en openheid. Om kwetsbaarheid, begrip, inlevingsvermogen, empathie. Aansturing kan heel motiverend, inspirerend, menselijk zijn als je je talenten daarop inzet.
Nee, achteraf gezien is het helemaal niet zo verwonderlijk dat ik mijn goede baan in de techniek sinds 2013 heb getransformeerd naar een zelfstandig bestaan in het ondersteunen en versterken van anderen. Levenservaring, tegenslagen, veerkracht, senioriteit en Brabantse inslag hebben daar ongetwijfeld ook aan bijgedragen. Elk huisje heeft zijn kruisje; zoiets. En bij sommigen is dat een beetje groter. Om mijn credo nog maar eens aan te halen:
“Je kunt niet bepalen wat er op je pad komt, wel hoe je er mee om gaat”
Ben jij klaar om een leider te worden?
Wil jij verder komen in dit leven door jezelf te laten zien?
Klopt dan eens aan bij mij. Je bent welkom. Die deur gaat dan open….
#rootondeweetdeweg #persoonlijkleiderschap #softskills