Vandaag is de ‘Dag van de Coach 2020’.
Wat een mooi moment om juist nu bekend te kunnen maken dat ik mijn accreditatie-traject voor het niveau ‘NOBCO-EIA-Practitioner’ met goed gevolg heb voltooid. Of zoals in het advies staat in de slotbewoordingen: “Bij elkaar is duidelijk te zien in het gehele assessment dat TdR in ruime mate aan de competenties en criteria van het Practitioner-niveau voldoet”.
Kwaliteit en vakmanschap.
Woorden die ik al heel mijn leven bij me draag. Die me ook passen. Misschien omdat ik in een technische wereld ben opgegroeid? Ja, ik ben wel van ‘doe goed wat je doet en zorg dat het steeds beter wordt’. En alhoewel ik het aan niemand verplicht was ben ik het traject ingegaan om mezelf na een aantal jaren weer eens langs de meetlat te leggen. Een meetlat van strikte eisen begeleid door ‘nog beteren’. Een traject wat eind vorig jaar al begon, best wel pittig bij DNV-GL als ik er op terug kijk. Vooral heel erg waardevol om weer eens nadrukkelijk naar mijn eigen werkwijze te kijken onder begeleiding van mijn beroepsorganisatie NOBCO.
En met succes dus.
Deze nuchtere authentieke Brabander is niet zo van het ‘kijk mij eens’, maar toch: hier ben ik wel hartstikke TROTS op! Statistisch gezien betekent dit ook meteen dat ik me tot de groep van hoogst geaccrediteerde 10% binnen de NOBCO mag rekenen. In een wereld waarin coaching een vrij beroep is zegt dat zeker iets over kwaliteit en vakmanschap.
Met dank uiteraard aan alle opdrachtgevers en coachees waar ik afgelopen jaren het vertrouwen van kreeg om voor en met hen mijn werk te kunnen doen. Zonder hen zou ik ook niet tot dit punt zijn gekomen. Met de wens dat dit zich nog vele jaren voort mag zetten, want als professioneel coach anderen succesvol mogen begeleiden in hun vraagstukken en uitdagingen blijft prachtig werk.
