UITZICHT; iedereen wil dat blijkbaar, maar toch…..
Uitzicht op mooie kansen. Vergezichten op wat nog niet direct binnen handbereik ligt. Zicht op het bereiken van het punt waar je over enige tijd wilt staan.
Het klinkt zo mooi en simpel. Maar is het dat ook? En lukt dat dan ook steeds?
Het is niet altijd wat het lijkt. Soms zien we iets en hebben er meteen een beeld bij, wat voorkomt uit eigen perceptie. En over perceptie valt zoveel te vertellen; dat doe ik hier nu even niet.
Op deze foto zit ik lekker in de zon. Prachtig uitzicht vanaf die plek. Volop ruimte, tijd voor mezelf, het lijkt wel vakantie. Toch?
De naam ‘Ton’s Experience’ is hier door anderen opgeplakt. Maar dat was het dus geen vakantie. Wat je niet kunt zien is dat ik onderweg ben tijdens een zware expeditie. 7 dagen en nachten in de natuur; heel gericht eten en drinken. Elke nacht eigen kamp maken. Elke dag in zon en regen met 20 kg op de rug. Mentaal en fysiek zwaar.
De rugzak was even af. Rust. Me-time. Ik heb die rust voor mezelf nodig om verder te kunnen. Ben van mezelf niet zo extravert of erg aanwezig in een groep. Misschien herken je dat. Tijd om me even terug te trekken uit een fijne groep waarmee we onderweg zijn. Ik was hier niet de leider maar deelnemer. Mijn 2e keer. Niet onbekend, wel heel anders dan de vorige. Echt heel anders.
Als ik er zo naar kijk dan is deze foto een hele mooie metafoor voor ‘het leven’. Het is niet altijd wat het lijkt…..
Mensen hebben heel snel een beeld van iets terwijl dat wordt ingegeven door eigen perspectief. Zo kun je bijvoorbeeld ook niet zomaar aan anderen zien hoe het met ze gaat. Maar laat ik het bij mezelf houden.
Degenen die mij minder goed kennen hebben wel eens het idee dat ik een ‘smooth’ leven heb. Ik kan je zeggen: dat is echt niet zo. Ik heb geleerd goed om te kunnen gaan met alle uitdagingen die op mijn pad komen. En dat was niet ‘van vandaag op morgen’; dat is een heel pad geweest.
Degenen die me beter kennen hebben meestal een ander beeld. En dat verschil in beeldvorming is oké voor mij.
Het is fijn om mensen om je heen te hebben die je mee kunt nemen in je verhaal. En je hoeft niet iedereen te vertellen wat je bezighoudt.
De kleine kern van je gezin en hechte vrienden waar je altijd op kunt bouwen. De cirkel van familie en vrienden die je regelmatig ziet en die je begrijpen. Een kring van kennissen, samenwerkers, goede contacten, bekenden die je leven leuker maken. En een netwerk van mensen waar af en toe contact mee is en die iets toevoegen of waar jij iets toe mag voegen.
Ik voel me gezegend dat die mensen er allemaal zijn. En ik vraag me wel eens af of zonder hen deze foto er ook zou zijn geweest. Het antwoord is eigenlijk simpel: nee.
Later dit jaar zit ik waarschijnlijk weer op deze plek (of i.i.g. vlakbij). En vraag ik me beeldend af “wie zou wel eens in mijn schoenen willen staan?” Wie zou ook zijn rugzak wel eens af willen leggen?
Wie zou ook willen leren de weg te vinden om beter met uitdagingen om te gaan? Wie zou ik ook wel een verandering van perspectief willen? Wie heeft ook het elf om te vertrouwen op eigen kunnen en andermans begeleiding?
Ben jij dat? Ken ik jou al? Wil je het er eens over hebben? Wil je vooruitkomen?
Misschien voel je dat het jouw tijd is. Zie je nog niet helemaal voor je ‘hoe dan’ (maar dat hoeft ook juist niet) Maar klinkt het je wel fijn in de oren.
Laten we dan binnenkort eens contact hebben. Want er is zoveel moois op komst dat ik dat graag met je deel.
Een pb is altijd welkom; mailen via info@rootonde.nl is dan de kortste weg. Dat kan een eerste stap zijn naar iets heel moois, maar die stap moet je zelf zetten…… Wees welkom. Het zou zomaar kunnen dat ik een stukje met je meega.
Wil je in de tussentijd al beluisteren hoe ik in het leven sta? Beluister alvast dan de vitaliteitspodcast die recent werd opgenomen. Je vindt hem onder https://spoti.fi/3VxtiZW
Ik hoor graag van je