Niet perfect is ook goed
Eén op de 6 landgenoten heeft blijkbaar last van een continu gevoel van ‘moe’ zijn. En evenzoveel hebben last van langdurige stress. Dat begint zelfs al bij kinderen maar vooral de groep twintigers en dertigers vallen in deze categorie. Daar lijkt het wel of ze het licht niet meer echt zien voor zichzelf, omdat ze leven om te leven. Niet om te beleven, ook al ziet de buitenkant er vaak anders uit.
Er wordt zoveel verlangd.
Veel mensen hebben niet meer de moed om echt zichzelf te zijn lijkt het. Of misschien weten ze dat niet eens? De moed om niet perfect te hoeven of willen zijn. Bestaat dat nog? Is je kwetsbaarheid laten zien ondertussen zo ‘not-done’ geworden? De huidige maatschappij verlangt blijkbaar (te) veel van mensen waardoor ze zichzelf steeds vaker verliezen. Al die (schijnbaar) perfecte(re) mensen om hen heen maken blijkbaar ongelukkig. Ik mis bij velen de ‘twinkeling’ in hun ogen; de interne accu geeft blijkbaar niet genoeg energie voor licht.
Is ‘gewoon goed’ ook oké in 2020?
Niet wetende dat er kracht schuilt in de moed om niet perfect te willen zijn. De kracht van deze kwetsbaarheid is ongekend. Deze ‘kwetsbaarheid’ inzetten als kracht. Dat is niet alleen moedig, maar ook sterk. En enorm nodig in deze tijd. De weg van verbondenheid. Perfectionisme laten voor wat het is, kwetsbaarheid tonen en omarmen en uitdagingen aangaan. De interne vlam niet proberen te voeden met perfectionisme van de buitenkant. Maar licht laten schijnen van binnenuit. Ook dat vereist moed. Want weet jij waar je van gaat stralen? Waar gaan jouw ogen van twinkelen? We wandelen graag een stukje met je mee.
Ontdek het in 2020.
