Die vraag kwam afgelopen week regelmatig langs. Ik was bezig met de uitwerking van een plan voor de toekomst dat nog een naam mocht krijgen en ik was foto’s aan het sorteren van een vakantie. Daarbij zag ik plotseling een aantal overeenkomsten tussen die twee.
Als ik kijk naar onze vakanties dan komen daar veel bergen, rotsen en landschappen in voor. Wij houden van het buitenleven, van de natuur, van actief bezig zijn, van uitzichten, van genieten onderweg en van de bijzondere momenten boven op de top. Misschien is dat wel een metafoor voor mijn leven geworden.
De apenrots
In gesprek hierover met een vriend riep hij plotseling “Zo zo, dat is wel een heel andere rots dan waar jij zo’n 25 jaar geleden graag op zat”. Ik keek hem bedenkelijk aan en vroeg me af waar hij dan aan dacht? “Ja, wat denk je zelf jongen? Dat was een apenrots waar jij graag was!”. Oei. Bam! Die kwam binnen. Ja, inderdaad toentertijd was ik graag op de apenrots. Niet per se om het alfa-mannetje te zijn maar wel om bij de besten te horen, om te presteren, om te laten zien wat ik kon. Die drive zat er bij mij wel in. En afgelopen jaren heb ik ook ontdekt waar die drive vandaan kwam. Systemisch werk heeft me veel inzichten gegeven.
Was dat erg? Nee, niet echt. Toen niet tenminste. En om eerlijk te zijn kwam het me ook echt wel van pas. Het heeft me in mijn werk al jong op een plek gebracht waar ik me goed voelde. Privé heb ik veel op mijn pad gekregen waar ik echt niet om gevraagd had. Vaak de hoofdprijs gewonnen in ‘de verkeerde loterij’. Maar mijn ‘lotje’ was het mijne en daar had ik mee te dealen, ‘doorbijten’ werd de term om te overleven. Misschien is dat wel mijn kracht geworden. Ja, dat durf ik wel te beweren. Het heeft mij, ons, ver gebracht in dit leven. Wij hebben veel ‘natuurgeweld’ doorstaan en het heeft ons (achteraf bezien) ook heel veel mooie dingen gebracht.
Vertrouwen is de sleutel
Maar tijden veranderen, je wordt ook ouder (en wijzer?). Ik hoop vitaal oud te worden maar realiseer me ook dat ‘de 2e helft’ al begonnen is. En mooie helft, waarin ik op het punt ben beland dat het leven een rustiger vaarwater is geworden. Het onstuimige troebele water blijkt in rust (kraak)helder water te zijn met een vaste bodem. Ik mag anderen nu helpen om de klippen en hoge golven te bevaren op een manier die bij hen past. Het vormingsproces van bootje naar rots is steeds een harstikke mooi proces. Als het vertrouwen er eenmaal is dan laat het resultaat zich ook zien. Alles op zijn tijd want ‘trekken aan gras’ helpt niet.
Een zelfstandige stevige mooie rots is misschien wel de fraaiste metafoor voor mijn werk en leven; dat is wat mijn vriend me teruggaf. Dank je wel! Ik ga nog een stukje verder met de uitwerking van mijn ‘rots-model’. En wat ga jij doen? Hoe ziet jouw rots eruit? Ben je nog zoekende? Heb je nog geen houvast? Zit je in het schip?
Bel of mail gewoon eens, het zou zomaar kunnen dat ik je kan helpen. Ik zeg maar zo: “Een eerste gesprek is altijd gratis en nooit voor niks…..” Fijne dag nog
Info@rootonde.nl #hetkanookanders #rootondeweetdeweg